Verliefd op fruit

Hopelijk heb ik bij de schrijfopdracht van 30 juni niet laten doorschemeren dat ik zelf zo verliefd ben op fruit. Misschien heeft het woordje 'sappig' mij verraden.
Op dit moment eet ik niet veel, omdat ik er in mijn zomerkleren beter uit wil gaan zien. Dat lukt aardig, en waarom? Omdat ik fruit eet. In alle toonaarden. Alle soorten zijn er nu in overvloed. Ja, je moet het natuurlijk niet uit de supermarkt vandaan halen. Naar een echte groentezaak gaan, of naar de markt. Kijk eens wat zich vandaag allemaal op mijn fruitschaal heeft laten neervlijen! Twee rijpe mango's stelen als eerste de show. Dan een aantal wilde perziken, alleen al de naam is verleidelijk! Verder rijtjes glanzende aalbessen, vuur- en vuurrood.
Kersen, dieper rood, de kleur van rode Bordeauxwijn. Ze zelf plukken in een boomgaard is natuurlijk het fijnst. Als ik ze eet, denk ik eraan dat ik dat in mijn jeugd deed, op de boerderij van mijn familie in Limburg. Plukken en eten, plukken en eten, in een gestaag ritme. De pitjes zó vanuit je mond de ruimte in mikken. Bijna misselijk worden van de overdaad. Hoger klimmen in de boom. Kersen aan je oren hangen. Ruiken, voelen, proeven, luisteren naar het geritsel van de blaadjes. Al je zintuigen kwamen aan bod!
 'n Paar rijpe Elstar appels. Lieflijke frambozen, zo uit een sprookje gestapt. Alles wat maar rijp is en sappig, eet ik op. Het fruit kijkt mij aan en zegt: eet mij toch! Daar ben ik voor bestemd. Dat is mijn lot: opgegeten te worden door een ware liefhebber. Die mij met gretige, bijna onbeheerste happen tot zich neemt, voor het te laat is en ik lig te verdorren op de schaal.
Dat doe ik dus. Ik voel het sap en het vruchtvlees bij mij naar binnen glijden, mij gezond en slank makend. 
Alleen als ik de grotere of kleinere pit over hou en weggooi, denk ik weemoedig: dit had weer een nieuwe mango-, appel- of perzikenboom kunnen worden. Waarom plant ik deze pit niet?


Mia Meijer